کد مطلب:44578 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:12

گنجینه پرسمان » خانواده و زندگي

چرا دية زن در صورت تصادف كردن و مردن، نصف دية مرد است؟ مگر اهميت جان مرد از جان زن بيشتر است؟ اگر پاسخش اين است كه چون مرد نفقه ميدهد، اين مطلب اكنون صحيح نيست، زيرا اكثر زنان در حال حاضر در ادارهها و مؤسسات مشغول به فعاليت و كار هستند و حتي گاهي خودشان نانآور خانواده بهشمار ميآيند ; لطفاً علت آن را بيان فرماييد؟

آن چه حقيقت انسان را تشكيل ميدهد، قلب و روح انساني است. زن و مرد از نفس واحده خلق شدهاند: يَـََّأَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَ َحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاًكَثِيرًا وَنِسَآءً (نسأ، 1)

بنابراين، مايه اصلي آفرينش زن و مرد يكي بوده، هيچ يك بر ديگري ترجيح ندارد. و هر دو مكمل و نيازمند هم هستند: هنّ لباس لكم و?گنتم لباس لهنّ ... (بقره، 187)

از نظر اسلام زن و مرد هر دو انسانند و از حقوق انساني متساوي بهرهمندند. آن چه از نظر اسلام مطرح است اين است كه زن و مرد به دليل اين كه يكي زن است و ديگري مرد، در جهات زيادي مشابه يكديگر نيستند، خلقت و طبيعت، آنان را يكنواخت نخواسته است. و همين جهت ايجاب ميكند كه از لحاظ برخي از حقوق و تكاليف و مجازاتها وضع مشابهي نداشته باشند.

از اين رو، از آنجا كه زن داراي ظرفيتي وسيع براي تحمل رنجها، احساسي لطيف و ذوقي سرشار براي انجام دادن كارهاي منزل است، برخي از كارها مانند: زاييدن، شيردادن، پرورش نوزاد و... به او واگذار شده تا با آرامش خاطر از تأمين معاش، كار و كوشش و... به اين امور بپردازد و اين بار را به بهترين شكل به منزل برساند.

در مقابل، مرد با توجه به ويژگي جسماني و اخلاقياش، موظف به فراهم كردن ضروريات زندگي، رفع مشكلات، جهاد و مبارزه براي دفاع از موجوديت خانه و اجتماعي كه در آن زندگي ميكند، ميباشد كه براي انجام دادن اين امور، بايد تمام قواي جسمي و عقلي و فكري خود را به كار ببندد تا خانواده با آرامش خاطر به زندگي ادامه دهد.(نظام حقوق زن در اسلام، شهيد مطهري;، ص 200 ـ 222، انتشارات صدرا.)

اما درباره آية وَ الاْ ?ُنثَيَ بِالاْ ?ُنثَيَ (بقره،178) لازم ذكر است كه: مفهوم آيه اين نيست كه مرد نبايد در برابر زن قصاص شود; بلكه همان طور كه در فقه اسلام مشروحاً بيان شده اولياي زن مقتول ميتوانند مرد جنايتكار را به قصاص برسانند به شرط آنكه نصف مبلغ ديه را بپردازند.

لازم به توضيح است كه پرداخت مبلغ مزبور براي اجراي قصاص نه به خاطر اين است كه زن از مرتبه انسانيت دورتر است و يا خون او كمرنگتر از خون مرد است; بلكه پرداخت نصف ديه تنها به خاطر جبران خسارتي است كه با قصاص گرفتن از مرد متوجه خانواده او ميشود.

توضيح اينكه: مردان غالباً در خانواده عضو مؤثر اقتصادي هستند و با فعاليتهاي اقتصادي خود چرخ زندگي خانواده را به گردش در ميآورند و از نظر اسلام پرداخت هزينه زندگي و نفقه خانواده بر عهده مرد است نه زن ـ هر چند داشته باشد ـ بنابراين، تفاوت ميان از بين رفتن مرد و زن از نظر اقتصادي بر كسي پوشيده نيست كه اگر اين تفاوت مراعات نشود خسارت بي دليلي به بازماندگان مرد مقتول و فرزندان بيگناه او وارد ميشود، لذا اسلام با قانون پرداخت نصف مبلغ، در مورد قصاص مرد رعايت حقوق همه افرادرا كرده و اجازه نداده است كه به بهانه لفظ تساوي حقوق افراد ديگري مانند فرزندان شخصي كه مورد قصاص قرار گرفته پايمال گردد.

خلاصه اينكه: يكي از حكمتهاي تفاوت ديه تنها نان آور بودن نيست بلكه وظيفه پرداخت نفقه است كه مرد وظيفه دارد نفقه پرداخت كند پس در صورت اعدام او، بخشي از اين وظيفه با پرداخت نيمي از خونبها جبران ميشود ولي زن هر قدر هم كه ثروتمند باشد چنين وظيفهاي ندارد.